Kogels voor kinderen en koeien.
Kooien vol met zwerfgangers
Krijgssoldaten grijs en onaangenaam onwetend.
Kanonnen die de laatste grenzen overwegen.
De dood heeft zichzelf overal verzameld,
terwijl de vieze kapotte steden ademhalen,
schreeuwt Ekaterina om haar verliefde;
zij, met twee vlindertjes van kinderen stevig gerijpt
en onderweg.
Ik, de stinker wacht op moedertje roes,
vandaag lijk ik op een storm uit het noord-oosten
en thuis wacht ik jouw ijzel af.
We vechten niet meer in dit huis,
we delen koele ogenblikken zonder lakens.
Ik ruim mijn braaksel weg, jouw donkere woede
is een doodstil plein.
Ik, de stinker heb vannacht met een anaconda gevochten
maar gelukkig weet je niets over mijn bestaan in een bos.
Terwijl de dagen nutteloos verlopen zullen de kurken
uiteindelijk tot humus worden en als ik maar heel veel drink
zal al het gebladerte om ons heen van whiskey zijn.
