Epos

Er is zaad gelekt uit een kapot condoom,
na een feestje dat negen maanden duurde
begon ik aan mijn ochtendreis.

De eerste jaren brabbelde ik babytaal
toen ik kleuter was landde er voor het eerst
mensen op de maan.

Mijn engelbewaarder was een Schotse collie
en van mijn zusje leerde ik schaterlachen.
We bouwden hutten uit tarwe, mijn eerste fietsje
noemde ik Henkie naar mijn vader.

Op het schoolplein is mijn ziel volwassen geworden,
ik was een Godvrezende kabouter en kikkers opblazen
deed ik niet.

Ik was wat melancholiek en introvert.
De eenzaamheid kleefde altijd aan mijn lippen.

Het flessenmeisje was een titel die bij mij paste,
ik bestond uit horror en gaten

En nu ligt er een zenuwachtige vrouw
die oorlogen heeft gezien in een bed
naast een man die ik mijn liefste mag noemen.

Er is zaad gelekt uit een kapot condoom.
Aan elk welwillend werelddeel vertel ik mijn verhaal.

Afterlife

Ik wil je met hoop besprenkelen
je bent overgeleverd aan een entiteit
met zwarte vingers en tanden.

Gelukkig zag ik achter de heg twee viooltjes,
dapper dacht ik dat we bloemen waren.

Er was geen zon maar we konden een bron verzinnen.

We leven nu op water en brood
het moet maar even zo
het konvooi van de liefde is onderweg,

Van ons blijft alles over.

 

Madame

Klein zwart katje, je bent oud en dood.
De verleiding om je te zoeken is er nog steeds.

Ik graaf een gestorven lijkje niet meer op.
Speenkruid slingert zich moeiteloos om je graf.

Waar bots je tegenaan zo diep onder de grond
Zijn het de kevers die in je oogkas woekeren.
Zijn het de verse wormen in je longen.

Of is de dood een bizar wonder.
Misschien moet ik me wel schamen.

Ik geef je kusjes en rozen, ik doe mijn best
om je nog niet helemaal kwijt te raken.

Jij wollige woelbeer nu tot rotting gemaand
Je blijft altijd dame.

 

Losing game.

Koud ben je, ijskoud.
Je mond is streep, ik ben zo blauw.
Gisteren op precies dezelfde dag was ik een vrouw.
Een erg dronken vrouw.

Ik las het Godverdomme van je lippen
Zuip maar, schudde je, stil maar.

Vandaag is het dikwijls weer acht uur,
dat ik het geld voor de losse aankoop weer verdedig.
Mijn beurs is ledig, mijn smoel is ledig.
Maar stil maar zeg je, zuip maar.

Als elke vezel een leugen wordt
weet dan dat ik binnenkort vertrek.
Naar een dijk die mijn zelfmoordhaven is geworden,

Het kwetsbaar kleurenspel is daar helemaal te gek.

Wereldatlas.

 Het bier houdt stand,
de oorlog is gewonnen,

kom dan kleurenballon,
op commando door de horden,
mijn volk slaapt.

Naast mij, het lichaam van een man,
hij waarschuwt dat de kogels veilig zijn.
Dat de wind de barmhartigen gestreeld heeft.
Dat de boze handen zijn veranderd op een plein.
Mijn volk slaapt.

Na de verhalen is er geen enkele eenzaamheid,
de ruzie is beklonken in de tropen,en wij, radeloze apen,
houden lange bange bomen stevig vast, mijn volk slaapt.

 

 

 

 

 

In Egypte

Mijn pappa had geen geld,
dat was alles. De meeste konijnen
die we aten waren eerst voor vogels.

De dood was eroverheen gegaan,
ze stonken volop met stijve staarten.
Het vel dat uit hun lompen hing
had dezelfde kleur als walgsap.

Ik prakte ze dapper met spinazie
maakte een piramide van aardappels
begroef de jus met hiëroglyfen.
Ik zag Ra zweven op het klassieke omabord.

We aten met smaak misvormde ogen.
en na het eten bedankten wij de God
die alles had misdaan.