Verdriet

Ik gons door je huis met weergaloze sprongen
mijn elvenjongen, ik ben te wild voor jou
ik heb zelfs mijn witte schaduw verdrongen
ik besta uit kleine druppels ochtenddauw.

Ga met de wolven elvenjongen
ik kijk zowaar een andere richting uit
zelfs de vogels zingen een wrang geluid
ik geef mijn koele lichaam aan de maan.

Voor ons begint het trage wachten
deze transparante liefde kan nooit verder gaan.

Queeste

In deze vreemde stad ben ik een vreemde
het verleden brengt korstmos op de muur
en de wind is bovenal zo guur
de toekomst bestaat uit dunne kleden.

Ik hoor de ratelende echo van de specht
ik ben nu duizend jaar van huis
en mijn geweten heeft gesproken
ik heb geluisterd naar wat zij heeft gezegd.

het loslaten van dit lichaam was een bovenaards gevecht
maar deze queeste wordt nimmer onderbroken.

Niemandsland

De nacht is de moeder van de dromer
hier lig ik met de ogen bijna dicht
te wachten hoe de wolken breken
hoe de onweersbui zich van haar
nerveuze ballast ontdoet.

Het is het weerlicht dat mij de stad laat zien;
langs alle hoeken van deze straat heb ik gelopen
na jaren ontwrichting die ik heb opgelopen
hunker ik naar een eigen plaats misschien.

Voorts- met toortsen door de stad gebracht
sprokkel ik houtjes en verhalen voor mijn vuren
en wanneer de lauwe wind over mijn vleugeltjes zal schuren
voel ik onherroepelijk de schaduw van de dag.

Afscheid.

De dag schoot als een schim voorbij
zo een zwarte schim, een ijsgezicht
hier lag ik met mijn ogen dicht
te wachten op een dag vol alcohol.

Het lichaam protesteerde heftig
maar de vaten waren nog lang niet hol
er werd gezopen en niemand zag mijn zelfbeeld.

Ik zag je naderen van verre,
je zag me voor een vreemde aan
en ik kon maar niet geloven
dat je bleef, die nacht telden we sterren.

De dag schoot als een schim voorbij
ik kon niets tegen je zeggen lieveling
want op de laatste plaats kwam jij
vanuit een breder perspektief

moest ik mezelf nog dieper gaan verdoven.

Dans jezelf vrij

We dansen tegen de droogte
We dansen sterren uit de zon
We dansen benen uit het stof
We dansen in witte meidoornkransen
We dansen voor de ogen van de maan.

Toen we niet dansten was het leven een station
Toen we niet dansten huilden kinderen voor vrede
Toen we niet dansten braken de ijskappen sneller af

Toen we niet dansten zag ik jou voor een engel aan
Toen we tenslotte dansten trokken we de liefde aan.

Piraterij

Je trekt wat grondvuil uit de aarde
pokert ook en wint een koude kip
maar je slaapt nooit meer met haar
ze hangt niet langer aan je lip.

Ze gaat haar gang, ze blijft zo stil
jullie leven maakt me soms bang
omdat ik nog niet weet van weinig liefde
in zomertijd zijn de meeste uren lang.

Ik verheug me vaak op zondagen in vreugde
ze neemt de kinderen mee naar zee
en bij de middagthee onthult ze haar demonen.

Je zult wachten tot in de eeuwigheid
waarin je haar komst viert met champagne
ze zal zich hullen in oranje
en jij hijst de witte vlag vol tederheid.

Weet je nog

Het vroeger stijgt voor mij uit
ze zijn al menselijk de groene flessen
wat hadden ze gedacht die dame sterft met pijn.

Ik heb ze ooit als mijn heilsoldaten benoemd
alsof ze antwoorden bevatten en ook lessen
ze stelden zich zeer wijs op maar nu zijn ze leeg.

Wanneer ik ze in mijn vingers kreeg
leek de tijd te draaien
ik vond mezelf zo stoer.

Het vroeger komt af en toe in dromen terug
ik zie je weer met die rode rugzak staan
je hebt genoeg van al die donkerblauwe dagen.

Deo Volente.

Voor alle slechte dagen
benoem me tot jouw eigendom
en word ik de prinses die jij me waande
het gevoel ontstond; we reden
door de mist in barre koude maanden.

Zoveel warmte gaf je mij
zoveel betoveringen na
vreugdevuur en beschilderde gezichten
in de laatste uren werd ik je vrouw

Mijn lief, ik heb jaren onder een steen geleefd
ik heb mezelf ontdaan van spinnewebben
en met een koffertje kwam ik jouw leven in

Voor alle goede momenten bedachten
wij samen een groots begin
jij bent de afdruk van iets groters
en het wordt tijd dat ik jou nòg vuriger bemin.

Heimwee.

Mijn eiland lonkt wat  naar me
ik sla mijn armen om haar heen
en snuif haar geurend zuchtend op
een vlucht vogels maakt straattheater
terwijl op de noordpunt eb en vloed
elkanders ritme volgen waar zeemeer
minnen kiezen voor het zoute sop.

Oneindig heb ik haar veel te lief
ik mis de zondagen vol klokgelui
de heimwee valt over mij heen.

Hoe oneindig moe ben ik van deze stad
en hoe griezelig veel ben ik alleen.

Oorlogsslachtoffer

Weer schrijf ik over je gebarsten buik
en de baby die niet werd geboren
je kwam in vuurzeeën terecht, je huis
brandde tot op de laatste sponning af.

Had je maar geluisterd naar dwingende gedachten
die nacht luisterde je naar niets
God kon niet op je wachten
en veranderde je lot.

Je lag daar bleek, er kwam
een stok tussen je tanden
je been werd afgezet,

Je wilt er niet meer over spreken
oorlogsbeelden - je verloor je kind
je verloor je been, maar je ziel
ging niet kapot, die droomde over
wilde bloemen en hoe het vrede wordt.

Worsteling.

Waar je ooit weg was leerde ik je zoeken
naar een ziel die steeds onmatig was
en die de bodem van een laatste glas
zo gretig nam; zag ik soms spoken

menig drankwoord heeft gesproken
jij liep door al mijn kamers heen
je schudde moedeloos het hoofd
alsof ik gekozen had voor dit tafereel

jij weet ik zie altijd de donkere bomen
na je terugkomst ben je nòg meer teruggekomen
en nà die vreselijke woorden
zeg je nog steeds
er zijn geen raadsels meer.

Berichten uit de tand des tijds

Seniorenflats en varkenssteden
wij onderscheiden ons
in onze gebieden leven we goedkoop
iedereen kiest kiloknaller.

Terwijl wij krioelen
in warme zomermaanden
liggen de schappen vol
met pepernoten.

Stiltegebieden en erwtensoep
wij onderscheiden ons in fratsen.

De zeugen verwachten weer
jongen in april,

In juni bedient de koning
de reuzenbarbecue.

Liefdesgedichtje

Het koren bloeit zonder een leugen voort
langs schaduwrijke torens wil ik vogelen.

Zou ik verloren zijn dan heb ik nog een tehuis
onder jouw vleugels vind ik altijd de beschutting, zeg.

Mogen we muggen vangen brengen wij hen buiten
Als stofjes kunnen steken liefste,

deel dan vanavond onze eerste kus.

I.M. Karin Petra B.

Ze zoop als een Russin, zei hij.
Ze kon zo lachen in de zon, zei hij.
Zou ze de waarheid zeggen als ze loog, zei hij.
Maar als ze zei ik ben je vriend, zei hij.
Dan meende ze het erg oprecht, zei hij.
Ze vertelde me in een nachtmerrie, zei hij.
Dat ze haar kater omruilt voor een carcinoom, zei hij.
 

Hij zei: en natuurlijk gaf ik haar wederom gelijk.

 

Rudie B. - Bestialiteit-

Iemand verkracht ooien in het veld
later overweegt hij zelfmoord

dieren hebben geen enkele stem
niemand klaagt een ander aan

de berichten uit Jeruzalem zijn slecht
en zware slagregens en dozen dode kuikens

zijn allemaal aan hem gericht zijn adres
is de sleutel tot wrede mishandeling

en een groot kwaad overkome hem.

Toekomstloos

Je onderdrukking zet me twee messen op de keel
heb ik nog een ziel, heb ik nog een hart,
je haalt de minstreel uit me weg.

Wederom ben ik niet immuun
van je gewoel onder de wolken
ik ga aan je kapot, ik kan geen
liederen meer vertolken.

Zelfs onder de dubbele bodem
van het stof zie ik voor ons
geen toekomst meer.

Overdenking.

Ik zwerf met mijn vinger over je ruggengraat
voel hoe je die huiveringen klakkeloos doorstaat
het is te laat; dat vrees ik,

morgen ben jij de man die wegloopt uit mijn leven,
je doet alvast je oorlogkleuren op en trekt je harnas aan

verder brengt de nacht geen enkele zekerheid
maar strompelen door je handen kan ik niet

omdat dit hart nog steeds zo regelmatig slaat
het is geen optie liefste,maar zelfdoding vrees ik niet.

Vrouw.

Nu was ik dan volwassen geworden
ik maakte mezelf tot vrouw op een harig kleed
en dacht aan mannen in indigoblauw
hoe ze lachten en deden en dronken

Ik kwam mijn moeder tegen op de gang
ze riep me tot zich want ik was een geheim geworden
een vrouwelijk gevaar.

Ik was de koningin van twijfel tot seconden lang
de tijd losliet onder mijn slippers groeide in mij
de verlegen tiener tot aan een wat groteske zwanenzang.

Delirium.

Fuiken uit de Schans gehaald
eenzame stippen. Slechte vis.
Te duur verkocht.Jenever, bier.
Overlast.Afvoer.Ogen dicht.
Kop verticaal. Een hamer.

Koppijn.Een vogelspin in regenboog.
Afvoer.Verstopte ader.Het braaksel hoog.

Mijn nest in puin.Een varkenskot.
Een dode tumor in een long.
En dan maar verder.Moussontijd.

Fuiken uit de Schans gehaald.
Intens koud water en een oostenwind.
Het is nu zo klaar.Mensenkind.
Weet je nog en hoe je verder dwaalt.

Extase.

De nacht is niet sympatiek
de nacht is wreed
zonder kaarsen is de nacht
een schaduw die niet wil wijken.

Ik blijf maar naar je kijken,
ik heb spoken in de kast verjaagd
wanneer ontdek ik ons geheim..

Laten we dit spel niet imiteren
het is bijna genant hoe wij
elkander steeds bezeren.

Liefste leg je beide armen opzij
en kleed me uit, de nacht is warm en zwoel
woel niet verder onder de dunne deken.

 Hier in deze lichamen
zullen wij het spokenspel verbazen
want wij liggen niet meer in
de herinnering en voel het lief
op de schaal van Richter

de aardbeving van onze gevoelens is nabij.

Zelfmedelijden.

Wat heb jij nou niet
een kat en een afwasmachine
een wel heel erg knappe vriend
een schat van een zus.

Twee televisies
twee wel heel erg knappe honden
twee heerlijk jodekoeken voor je neus.

Drie prachtige potten bier
drie Neckermanngidsen
tientallen euro`s.

Vier luciferdoosjes
en geen centimeter
komt mijn kant uit.

Ik barst van de jalouzie
maar jij geeft geen flikker om me
nee nee nee jij niet.

Vier mei.

De kerkklok maakt rinkelende geluiden
de grafstenen zijn oud de tijd keert ieder jaar terug
en ik ben stil wel acht momenten lang
het grote vraagteken van de Holocaust blijft hangen

stel je de datum en de plaatsen voor
het laat zich nooit vermommen nooit
de Nazi vlag is het symbool van vergif
helse manieren en gerafelde randen

maar de kleine Hitlerjugend speelde
tussen de tulpen met mijn zuster
wiegde haar in slaap en huilde vaak
een kind van twaalf leerde een geweer te hanteren
en zong zich huilend bang en onrustig
in het jaartal van de aap.

Einde der tijden talk

lagedrukgebied Antoni
breigroepje
haarkleuring Elvis
poef Veronica
rondhoppen
alleengaanden
permafrost
humeurwisseling
jampotglazen
dekbedovertrek Janneke Brinkman

haarkleuring Elvis
knuffellammetjes
ijskap smelting
graancirkels
mayakalender
depothoppen
dansen met alpaca's
hoezo
uithuilen voor neerlandici
parachutespringen voor alcoholici
waarom
haarkleuring Elvis

doei doei
doei.

Seance.

Er zit een oude vrouwe bij de tafel
gisteren sprak ze in staccato door haar mond
daarna zag ik haar tranen als de regen
ze gooide ook een beker water op de grond

ze schaamt zich over haar verwarde leven
ze weet ook wel dat ze kwijlt en schreeuwt
ze schaatst op de gewassen vloer een pirouette
ze kent fonetisch een ander woord voor sneeuw

er zit een oude vrouwe bij de tafel
ze heeft gesproken met haar gestorven man
hij is veranderd in een rondborstig meesje
ze voert hem korsten en hij smult er van.

Conclusie.

In wintertijd loopt de nachtpatrijs op ijs
walst een jonkvrouw zonder tas
danst de merel op een twijg

In zomertijd is het zeemeisje op reis
drinkt de zot op een terras

In herfsttijd lachen de boeren op het land
leeft de onmatige op stand

in lentetijd schaatst de vogel op het gras
in lentetijd kietel ik je warme rug

ik slacht de kanker af
die zich door je lijf verspreid

en ik doof een laatste sigaret
er is geen waan er is geen maan
een late ijsbloem zuigt zich aan je lippen vast
ik wil met je naar bed
de ramen zullen steeds weer open gaan.

Clean.

Het harnas weggedragen.
Stoelen opnieuw bekleed.
Pisvlekken weggeschraapt.
Kots de diepte in gesmeten.

Dromen over anaconda`s uitgezweet.
Licht na alcoholische jaren.
God even om Zijn steun gesmeekt.
Gebed verhoord nù zilveren dagen..

Moeder.

Met al dat kamperfoelie in je haar
lijk je fantastisch op een oude koningin
die niet meer buigen zal als riet
wel duizend jaar gevangen in een lichaam
dat nog wel wil dansen-maar die het
ritme van de nieuwe tijden niet meer ziet

Zul je spreken aan de Hemelpoort
Zul jij het oude kindje zien dat jij ook baarde/
Zul jij de handen van mijn vader kussen
Zul jij de de dieren om je heen ook zien

Je hebt nog tijd en bovendien
is het al veel te laat om veel gemaakte fouten
simpelweg dood te krijgen; jij zult altijd
wel mijn moeder blijven en
ik houd ook van jou misschien.

Wind of change.

Meimiddag:vandaag kreeg ik je laatste blik,

wanhopig lispelden je lippen, in een stoffelijk moment

sloeg jij je ogen neer, bescheiden zijn was je prachtigste talent,

meimiddag, onwaarschijnlijk zoet,

het was een uit suiker gesneden zomer aan het worden,

de droefheid bracht ons geen eten op de borden,

wij waren niet in staat tot eten, we waren ondervoed,

meimiddag, bracht ons gelukkig een laatste groet,

Boreas maakte je boller in je kleren,

de Noorderwind kon je skelet niet accepteren,

hij zag je immers nooit in ondergoed

,

Planet upsite down.

Spinnen weven veel te vroeg een web
koude natte zomers en geen lente
de boeren wachten op hun centen
of schrikken van een veel te slechte oogst

we zijn zeer gek geworden jij en ik
ik doe de rumba en jij zwijgt al weken
van enig herstel is niets gebleken
er is weer iemand doodgetrapt in deze straat

spinnen weven voor de derde ijstijd nog èèn web
Cycloon Donald T.geselt de natte stranden
de plastic soepzooi is het kleed der schande
en kijk wat er mis is op de oceaan

morgen drinken de goden levertraan
er komt een pil tegen mede-menselijkheid

Apocalyps.[Elvencyclus]

Voorwaar Ik zeg u
het is waarachtig èèn raar feest
in de laatste dagen van het teken
vulcanen springen open\
Indianen zijn aan de dope
er is nog hoop voor de overlevers
de elf is goed.

Voorwaar Ik zeg u
het is waarachtig een slecht gekozen tijd
in de laatste dagen gaan er knieen buigen
de handen in een traag gebed verzonken
de elf is goed.

Voorwaar Ik zeg u mensenbroed
we leven in de roedel van de honden
die zich in èèn ogenblik kunnen verwonden
in de laatste dagen ruiken de ogen bloed

de elf is goed
de elf is goed.