De nacht is niet sympatiek
de nacht is wreed
zonder kaarsen is de nacht
een schaduw die niet wil wijken.
Ik blijf maar naar je kijken,
ik heb spoken in de kast verjaagd
wanneer ontdek ik ons geheim..
Laten we dit spel niet imiteren
het is bijna genant hoe wij
elkander steeds bezeren.
Liefste leg je beide armen opzij
en kleed me uit, de nacht is warm en zwoel
woel niet verder onder de dunne deken.
Hier in deze lichamen
zullen wij het spokenspel verbazen
want wij liggen niet meer in
de herinnering en voel het lief
op de schaal van Richter
de aardbeving van onze gevoelens is nabij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten