De dag schoot als een schim voorbij
zo een zwarte schim, een ijsgezicht
hier lag ik met mijn ogen dicht
te wachten op een dag vol alcohol.
Het lichaam protesteerde heftig
maar de vaten waren nog lang niet hol
er werd gezopen en niemand zag mijn zelfbeeld.
Ik zag je naderen van verre,
je zag me voor een vreemde aan
en ik kon maar niet geloven
dat je bleef, die nacht telden we sterren.
De dag schoot als een schim voorbij
ik kon niets tegen je zeggen lieveling
want op de laatste plaats kwam jij
vanuit een breder perspektief
moest ik mezelf nog dieper gaan verdoven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten