Nachtnarcis

Op deze datum raken de vingers van de dag verstrikt
in zware dialogen waarvan mijn beschermengel niets wijzer wordt.

Tussen het bonken van rare bladzijden in mijn hoofd
knerpt de warme zomer ellendig.

Ik doe rare dingen tegenwoordig
de katten begrijpen er geen brokjes van.

Het regent hier spiegels en ander gespuis,
de nacht wordt een banaan zonder glijmiddel.

Tussen de roes van de fles en de straat
zweef ik als een konijn met myxomatose naar voren.

Nee - ik voel me geen sieradenprinses meer
ik heb alle versiersels van liefde ontdaan.

 

Liefdesliedje

Liefdesliedje

Je lichaam in de slaap
een opgevouwen embryo.
Je mond in rust
alsof er rondom je meeuwen zeilen.

Je handen in het donker
zoekend naar een droom.

Nu je zo teder naast me bent
en ik van je hartslag mag genieten
voel ik me wars van elke mythe
dat je zo slecht voor me zou zijn.

Ik ken je beter nog dan alle pijn
veel beter nog in je kwetsbaarheid
het verdriet in rimpels naast je ogen
dat ik alleen zo goed kan zien.

Omdat ik je zo opvallend zag
als ooit die middag op een zenuwachtig plein.

Requiem voor Radja

Wat lusteloze muizen heb je nog gevangen,
ontbonden haasjes liggen nog onder het karpet.
je ouderdom voltrekt zich nu volkomen,
en je vecht niet meer terug.

Natuurlijk ben ik de laatste dagen dronken,
natuurlijk rook ik de laatste sigaret,
natuurlijk moet ik je sterven ten volste ondergaan,
maar laat mij in mijn tranen wonen.

Met regengeroffel op de ramen
begeleid ik je naar boven.

Laat ik maar ouderwets geloven
dat je opgenomen wordt in een geheim.

Afghanistan

Zwarte scherpschutters gedragen zich als kwade geesten.
Ze zijn op een queeste in een gekortwiekt land.

Troost hen Vader, troost ze.

Vandaag heb ik de honger van de haat gehoord,
de vrouwen en kinderen laten zich niet horen.
Ze zijn verstopt in spelonken waar de duivel
nog niet kan komen.

Huil met ons Vader, laat hen huilen.

Er zijn gebaren die wij nog niet kennen,
gebeden die nog door niemand zijn benoemd.
Er is taal gesproken door vreemde tongen.

Slaap met hen Vader, laat hen slapen.

Simpele kinderliedjes dansen op de wind,
ik ga terug naar huis om  mijn kapotte stad
te inspecteren. 

Bid met me Vader, laat me bidden.

Geruchten

Ze houdt van knoflook, zegt ze
het is bijna volle maan, hapert ze
er zwerft een leegzuiger aan onze deur
de honden zijn erg onrustig.

Ik weet het en ik voel het ook,
ik spreek mijn woorden waakzaam uit.
Niemand kan er nog de vinger opleggen
en niemand deelt het samen.

Gisteren heb ik een aantal bijbels gekocht
de Openbaringen zweven als tafels om ons heen
zou het nog goed komen fluistert de dominee.

De leegzuiger aan de deur heeft rare tanden
en een koor van negen krolse katers in zijn stem
ook piept de ijzeren poort vrij ernstig.

We worden des nachts vele malen opgebeld
en het is altijd drie uur in de vroege ochtend.
Dove Willem kwam er gisteren mee van zolder
ik heb het relikwie nog nimmer gezien.

Zij ook niet fluistert ze,
en doodsbang kleven wij met chocoladepasta aan elkaar.

 

 

 

 

 

 

 

Loszittend loof

Immuun voor de galm van klokkentorens
niet gevoelig meer voor de geuren uit de zee.
Olie in mijn veren, plastic in mijn hoofd,
een haarbal in mijn hart.

Verward gespeeld, vals gedroomd,
zonder geld en in een grote stad,
het is nu drie voor twaalf
en jij bent bijna bij me weg.

Feestje gehad, maar niet geleefd
en dat gelogen ook.

Rook op mijn netvlies, een ernstige vlinder
daalt neer op mijn neus en bekijkt me bitter
en ik stamel: dit leven is niet langer serieus.

Ik besta uit loszittend loof, de bom zal
snoeihard vallen.

Marjolein Pieks zingt Eilandkinderen

Mijn gedicht over mijn wonderbare eiland, waar het zo goed toeven is, in muziek gevangen door performer en dichteres Marjolein Pieks, het woekertalent uit Mook.

 

 

 

Wobbegong

Stil in het water
lig ik mijn lichaam te herinneren
ik bekijk hoe het licht eruit vloeit
uit mij gezogen wordt.

Vroeger was ik een vis
ik spartelde met prooien
kauwde op hun ingewanden
liet sporen achter
ik at vlees.

Ik at meer vlees
en liet het absorberen
in mijn koele maag
die nat van waanzin  was.

Nu zijn mijn tanden oud
ik wentel me tegenwoordig in plastic
als ik de taal van de wapens
in mijn mond niet meer kan begrijpen
laat me dan maar sterven.

Ik kan de riffen in de zee niet meer bezweren
en ik kom nooit meer thuis.

Gehuchtje

Neem me nog een keer mee
daar waar schelpen nog heilig zijn
en waar zeemeermensen rusten
samen met de zeehond in groen satijn.

Later is de voetstap alweer uitgespeeld,
de voeten moegelopen over zand en modder
zeg me dat dit gehucht bestaat
uit wilde kinderen die alikruiken eten.

Neem me nog een keer mee
en laten we zoute kussen delen
zonder lipstick en opsmuk
zoals een liedje dat over de golven fladdert
en zijn weg vindt naar een verlangend tij.

Kosmische beleving

Vadertje heeft in bed geplast

blauwe konijnen houden de wacht.

Als je de tijd vergeet dan ben je thuis

De dood is een vrouw die rammelt met vleugels.

Vadertje blaast in de wind.

De morfinepomp bonst doodop als het hart.

Overal lachen de bomen in het groen.

De dood is een vrouw die rammelt met sleutels.

En geesten houden van zingen.

Lor

Één pilsje kan je nog hebben,

Twee ook nog wel.

Daarna begint je geroezemoes

hinderlijk te worden.

Na vier pilsjes wordt je regelrecht vals.

Jij zingt, maar ik voel me een spijker,

een kaarsrechte ijzeren spijker

die jouw dronken gedaante doorboort.

Na zeven pilsjes besta je enkel uit een woord

en ik ga verder

elders kijken.