Stil in het water
lig ik mijn lichaam te herinneren
ik bekijk hoe het licht eruit vloeit
uit mij gezogen wordt.
Vroeger was ik een vis
ik spartelde met prooien
kauwde op hun ingewanden
liet sporen achter
ik at vlees.
Ik at meer vlees
en liet het absorberen
in mijn koele maag
die nat van waanzin was.
Nu zijn mijn tanden oud
ik wentel me tegenwoordig in plastic
als ik de taal van de wapens
in mijn mond niet meer kan begrijpen
laat me dan maar sterven.
Ik kan de riffen in de zee niet meer bezweren
en ik kom nooit meer thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten