Ik zwerf met mijn vinger over je ruggengraat
voel hoe je die huiveringen klakkeloos doorstaat
het is te laat; dat vrees ik,
morgen ben jij de man die wegloopt uit mijn leven,
je doet alvast je oorlogkleuren op en trekt je harnas aan
verder brengt de nacht geen enkele zekerheid
maar strompelen door je handen kan ik niet
omdat dit hart nog steeds zo regelmatig slaat
het is geen optie liefste,maar zelfdoding vrees ik niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten