Weer schrijf ik over je gebarsten buik
en de baby die niet werd geboren
je kwam in vuurzeeën terecht, je huis
brandde tot op de laatste sponning af.
Had je maar geluisterd naar dwingende gedachten
die nacht luisterde je naar niets
God kon niet op je wachten
en veranderde je lot.
Je lag daar bleek, er kwam
een stok tussen je tanden
je been werd afgezet,
Je wilt er niet meer over spreken
oorlogsbeelden - je verloor je kind
je verloor je been, maar je ziel
ging niet kapot, die droomde over
wilde bloemen en hoe het vrede wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten