Klein zwart katje, je bent oud en dood.
De verleiding om je te zoeken is er nog steeds.
Ik graaf een gestorven lijkje niet meer op.
Speenkruid slingert zich moeiteloos om je graf.
Waar bots je tegenaan zo diep onder de grond
Zijn het de kevers die in je oogkas woekeren.
Zijn het de verse wormen in je longen.
Of is de dood een bizar wonder.
Misschien moet ik me wel schamen.
Ik geef je kusjes en rozen, ik doe mijn best
om je nog niet helemaal kwijt te raken.
Jij wollige woelbeer nu tot rotting gemaand
Je blijft altijd dame.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten