Zolder

Er kleven geesten aan de zolder van dit huis,
de dakrand roept. Alle naden zijn er volgepoept
door zwarte houtworm verwekt in dozen.

Tien jaar geleden hing er een vorm in een oude jas.
Daar zag ik je voor het laatst en ik wilde wenen.

Het ademloze lichaam, verschenen voor mijn oog
zweefde met ballen en bellen in mijn hoofd omhoog,

en zo is het mettertijd als een stervend insect
omhooggekruld verdwenen.

Oudjaarsavond

Op oudjaarsavond verliest iedereen zijn losse streken
en ook de flodderbontjes zijn van de koude kant
en iedere kaars sterft, denk je...

Het is niet waar,
Als de seconden harder rennen dan mijn voeten
is deze wereld allang weer onderweg.

Op queeste.

Je was niet braaf,
dat was je niet
je was het kind dat uit de ramen sprong
dat een pop neerlegde in het bed
perfect als alibi om in de nachten te verpozen.

Je had een ziel en grijze ogen
en je liep het liefste in de mist,
daar was het stil en licht en goed
daar vlogen roedels ganzen naar regenbogen.

Je was niet gek
dat was je niet,
je had een wens om elf te worden
die met twee puntoortjes van alles hoorde,
en vliegen redde uit een spinnenweb.

Nu sta je op de grond van eb
en haalt wat water uit de zee
gewoon omdat je iets te voelen hebt
en je hartje, ach, dat voelt wel mee.

Ziel

De tijd tikt van de tegels af
het korstmos heeft zijn werk gedaan
ik bied mijn ziel aan ieder roofdier aan
maar nee, ze vluchten schuchter van me af.

Er is geen hogere macht gevonden
die mij op deze wereld openvouwt
de ogen van een gier zijn koud
de ogen van een kind zijn ongeschonden.

Het visioen van obstakels in de oude lucht
of door de hel gaan met kapotte handen
deden mij vrijwillig in een cel belanden
of diep ongelukkig zijn in een doods gehucht.

Geruchten.

Zomaar op een los moment
overkwam mij een gevoel van trance
hier doen ze nooit aan dansen
ik luister in de stilte naar een vastberaden stem
de kurk was uit de wijn
de leugen greep haar kansen.

Dom, doorzichtig opende
zich een wraakgordijn
wat zijn de mensen klein
als er niets te zeggen valt;
de dag schoof van haar schip.

Zomaar op een los moment
groef ik een schreeuwgat in de duinen
en mijn veel te kleine ego
huilde zout en bitter bier.

Dag van een vluchteling

Ali is goed bezig vandaag
kijk, hij werkt op het land
met de dweil in hoog tempo
poetst hij de uien.

Geen tijd om te huilen
die kleine stad onder de bom
was een vogelstek.

Geen tijd om te slapen
alles is daar zo begonnen
waar de geit en de kameelspin sliepen
is niet langer van ons.

Allah, bedien mij met morfine,
dompel de druiven
bet de olie
het is allemaal aan Jou.

Been voor been ga ik de warmte uit,
hand voor hand verlies ik mijn vloer.

Sprookje

Ik verf jou mijn vroegervrouw
op ons boerenerf met het rood wit blauw
van een lichte dag met de vlag in top
ik zet de roos in knop op je lentejurk
dan doop ik de kwast in groen
en laat je bloeien
waar de vislijn hangt
staat jouw schaduw
die er niet meer is
maar die ik maken kan
van een natte bloem
en wat materiaal
naast mijn elfenpop
en de lineaal.