Triluur.

Zo, broeder wind,

je komt me weer de pas afsnijden,

ik leun tegen de bemoste muur,

je maakt mijn wangen rood,

het schoolplein wordt een levend schilderij,

de kindkabouter met de grijze jas,

probeert het vuur uit kale stenen weg te porren,

en schopt de winterdieren bloot.

de pissebedden vluchten,

spinnen hollen,

mijn schoen wordt schuldig,

de kever ziet mijn voet te laat

zo, broeder wind, dit is

het kwaad dat ik al heb aangericht

in de verloren uren.

,

Fietsliedje.

Ik ga over de wegen
met kille wind en regen tegen
ik hoor het riet in de sloten
en in de bermen wonen de doden

ik ga over de heuvel
ik hoor het lachend gekeuvel
van stormwindpatrijzen
in luchten vol grijze

en ik klammer ik koorts
maar ik ga door
dan lach ik een beetje
maar èèn ding [dat weet je]

je was doodsbenauwd
want in je jekkertje zweet je.

Lente in de appelboomgaard

Jij bent hier heel Heilig slagroommeisje
 want we dansen langs het water  in elvengeschater
 want wij dansen door de nacht met een krekelenlach
in èèn lichaam van sneeuwwitte maan
zullen wij samen uit leven gaan
in zwanenveren strijken we neer
in zonsondergangskleren 
en slapen dan in voor een jaar.

Poseidons-song.

De zeekoning bestaat uit huid en vliezen
hij mag graag deinen op de zee
af en toe neemt hij matrozen mee
en hij koos mij de zeemeernin

de eb is zwaar en glad en groen
bij oostenwind zie je de kwallen stranden
de schelpen zijn een sieraad aan mijn handen
en van zeetouw draai ik vlechtjes in mijn haar;

ik heet Sirene en ik leef bij het moment;
de storm kan zijn oog aan mij verliezen.

Wens.[Elvencyclus]

God laat me elf zijn, niet twaalf
laat me zo in mijn roze maillot
dan tover ik brood en water
er gaat niemand dood
ik tel de schapen als ik slapen mag

ja ik tover mij een bed van blauw
en rusteloze lieve vissen
die ik laat leven in mijn kleine hand

als dan de avond valt ben ik
hermetisch afgesloten voor mijn kleine ziel
die in het donker heeft gewacht
totdat ik kan wonen in het grote firmament
waar ik kan blijven tot het einde der tijden

ik word een elvenkind
ik denk niet meer aan het aards gepeupel
ik mag wonen in de sterren
ik mag wonen in mijn eigen bloed

als een phoenix zal ik herrijzen
er zal zoveel om me heen zijn
totdat ik mijn eigen gids ontmoet.

Geweten.

Ieder mens heeft wel een donkere kant
maar bijna niemand kan de schaduw aan
in wintertijd huilt de wind tegen het raam
de vogelschrik staat naast de kraaien
en krijst zijn doodswens uit

Ga de strijd aan met het kijken
laat geen millimeter onbekeken zijn
voordat men je wegdraagt in een pyama van satijn
is de ziel op de volwassen ondergrens

In het vagevuur der blikkerende botten
zwemmen we weg als zomermotten.

Afscheidsritueel

Twee tandenborstels één
twee messen, ook voor twee
twee abrikozen, drie
twee kussen, nu zo koud.

Drie geheimen, vier
vier boeken, vijf gedeeld
vijftien tranen, honderd gedachten.

Negen bijbels, tien kaarsen
twintig lessen, dertig gebaren
wij hebben tweeduizend jaar geleefd.

Twee tandenborstels, één
tweehonderd excuses door een telefoon
God in de Hemel
laat ons slapen.

Ontwaken.
Twee tandenborstels.
Eén.

Verbinding.

Zelfs onze lakens zijn niet koud gebleven
wij blijven bij elkaar door dun en dik
jij klemt je kaken niet zo raar
ik dans weer op maneschijn en zonne-ogen

Een koude tijd is opgedroogd
in de bladeren van verlangen
bleven wij hangen op de laatste tak

Jij was niet rijk en ik was ahh zo zwak
we zouden bedelaars geworden zijn
zonder de coctail van brutale wijn en
suikerzoete slangen.

Silence of the lambs

Lammeren bewegen zich als visjes
in een decor van goud en groen
maar in augustus staan de karren klaar
de moeder stoot haar kinderen af

het is een straf om het geluid te horen
het afscheid van een zomer lang
grazen op de Texelse weide
de toerist betaalt en wenst nog meer

ooit liet ik zo een diertje los
het hek was roestig en ik was vrij
om te doen wat een boer nooit zou willen
het hekwerk kraakte - het was volle maan

verzadiging brengt geen goede dingen voort
voor wie het geluid van de lammeren niet wil horen
koop in augustus een oortjestelefoon
of laat je radiootje aan

juist in augustus moet je de lammeren laten gaan
verman jezelf  en maak het houtwerk open.

Tempel der onsterflijkheid.

Het kost ons het profiel van verraad
wij maken onze eeuwigheid kapot
er zit houtrot in het water
de varkens rotten in hun kleine hokken
benauwd rijden de vrachtwagens tot Tibet
ik heb geen flauw idee hoe laat ze zijn vertrokken.

Maar eens leven we onder een vulkaan
de computers zijn kapot, het geile lied
van de verzadiging eist zijn tol
auto`s rijden op pure alcohol
de planeet werd nooit geboren.

De mens blijft niet intact
het mes zal blijven steken
het is werkelijk bekeken
oorlogen eisen hun verdomde tax.

In Sodom en Gomorra
is geen plaats meer voor debielen.

Wij sterven uit.
Wij kunnen niet naar Mars.

Schijngestalte.

Als ogen gaan huilen
loopt dat water naar je hart
er is geen ernstiger besef
dan werkelijk te weten hoe de sterren staan

dit is zo een dag
en nu komt het er op aan
om te leren leven met een vloek
elkander los te laten in dit leven

ik heb je bloemen en knuffeltjes gegeven
ik heb het tentje voor je neergeplaatst
ik kocht je een jurkje van de Zeeman
met groene kikkers en een strikje van satijn

je reageert niet op mijn aanwezigheid
je belt me niet - je drinkt altijd
jouw woorden worden vervormd door de jenever

ik ben nu geen gulle gever meer
verkoop mijn jurkje - neem het bier -
en vlucht naar de plek waar God je mag vergeven
voor je misplaatste tederheid.

Teloorgang van een elf.[Elvencyclus]

Deze habitat bevalt me niet
de hoeken zijn nasaal
de beestjes in de bomen vloeken
ik maak er deel van uit
het kost me zout en pijn

God heeft mij een ziel gegeven
en een jasje voor slecht weer
straks vallen de bloemen huilend voor me neer
en ken ik het verschil niet meer
tussen mens en elvenbroed

ik ben nog niet zo ver
om te kunnen wonen in een ster.

Inuit.

Ik volg de sporen die de wolf niet ziet
het sneeuwt- de bomen zijn wit van engelenhaar
de verstilling is intens en oud

hier lopen vadertje en ik;
een enkel schot- de echo dreunt-
de vogel valt zwaar op de grond

morgen dragen mijn haren dierenbont
en groet ik ganzen die vertrekken
tot volgend jaar


wanneer de grassen bloeien op de vlakte
zet ik voor jullie slaap en voedsel klaar.

Ypsilon.

Je hebt je karma opgepimpt
door rondjes om de zee te lopen
je dacht dat je mij kon kopen
maar ik ben dus geen plastic plant

ik ben een varen uit het woud
in schaduw staan dat is mijn regel
ik deel een huisje met de egel
en verder ga ik laat naar bed

jij kijkt, beslist, je gilt, je krijst
je meisje heeft je net verlaten
nu spreek je rafeltaal met gaten
vervalst je eigen plaatsbewijs

je hebt je karma niet verbeterd
en kom je langs de Poort van Peter
dan geeft hij jouw geen kilometer
je hebt geen geld voor deze laatste reis.

Driften naar Dover

Je kerfde jouw droom in haar
en liet mij vallen als een bom
je verkoos jong vlees en minder ouderdom
het zou je meer en meer bevallen.

Mijn kamertje was leeg en stil
haar bordeel lag immers om de hoek
het rode lichtje deed je komen
de deur was open als in een vloek.

Je bent onherstelbaar verbannen
niet omdat het kan maar omdat
ik degene met het mes wil zijn
jij bent de Judas onder alle mannen

je ruikt naar parfum en naar pijn.

Treurwilg time.

Hij nam zijn valse meisjes mee
en liet ze voor mijn raam miauwen
ik trok mijn klauwen in en ik keek raar
hij  had de bakkes van een tovenaar
en loog wat vreemd over zijn hart

ik zag al wel hoe zwart dat was
ik loerde om hem hèèn, hij boog als riet
en liet zich slaan.
Ik gooide vuur over hem heen, hij kromp
maar zijn enorme kwade ziel
paste in het profiel van zware duisternis
en gangenstelsels vol met vrouwen.

Sprookje

Ubie bleef thuis toen Iboe kwam.
De orkaan kwam aan land met wind en regenvlagen.
Het werd tijd, Ubie begon te bidden,
God kwam in het huis en ving de eerste klappen op.

Ze aten chocolade en beefden van de angst
maar God was hier het langst
en wilde helemaal niet buigen.

En hóór de takken werden stil,
de spinnen begonnen weer te rennen,
de katten waren niet meer bang.

Het klusje was geklaard;
Iboe trok zichzelf terug
en ging wat verder mokken.

Niemand is vertrokken,
het kleine stadje werd een bedevaartsplaats.

Gezin

En iedere keer dat er een baby
uit mijn moeders lendenen rolde
hoopte de zeeman op een zoon
die hij kon laten vechten met Boreas
of tot een boksertje kon maken
misschien een leeuwentemmer
maar op dit eiland was geen leeuw;
er was een dijkje om te mijmeren
over filmsterren met een kuif
wij werden mannen onder vaders maan
en moeders zon
hielden het schip op koers
en waren ongemerkt veranderd in zonen
die spuugden op het gras
ik heb een foto uit die tijd
vóór het huis staan wij stoer te zijn
met een houding van kom maar op
in de voering van mijn jas
hangt een katapult en mijn zus
lijkt op James Dean, verdomd
ik zie het nu.

Afternoon delight.

Pepermuntadem in een houten kerkbank
psalmen als dreunende gedichten
de kinderen onder ons kennen de aardse plichten;
verpoos hier aangenaam en richt je op als dank

Bidt voor de zwerfkeien en de bloedelozen
verpoos hier aangenaam
want God weet wat je wil
je bent een kleine vrucht
die nog moet rijpen in het schild
dank je wel mens voor het aangenaam verpozen

Ze zullen opstaan uit de kartonnen dozen
wit zullen ze worden, als de sneeuw voortaan
omdat je een kind bent zijn je handjes ongewassen\
een rein geweten raakt de teerste rozen aan.

Indian summer.

Ik had een emmer
tot aan de rand gevuld met bramen
mijn boterhammen in het plastick zakje waren hard
de schrammen aan mijn vingers kleurden zwart
alsof de kleuren van de dood mij overnamen

hoogpotige spinnen
dansten op hun dun decor
zo bracht ik deze middag door
mijn hoofdje rustte op het picknick linnen

en achter mijn rug speelden de hazen
verstoppertje, ik lag er naast, ik keek er naar
de bladeren knisperden in mijn haar
hun herfstmars in het land der dwazen.

Rivier.

Lege emmers doen niets stromen
wanneer het er op aankomt onzichtbaar te worden
voor de Geest van God.
Je mag jezelf nooit saboteren daarom heet ik rivier
waarin de wildheid ligt van een vrijgevochten dier
spelend met de inhoud van het tij.

In de kajak van het mensdom
varen de passagiers voorbij.
Aan de oever speelt de otter
en woelt wat resten vrij.

Welnee

 Jij zegt dat de paling je vertrouwt

dat straks bij het zijwaarts trekken van de vellen

je er niet meer onderuit zal kunnen

maar dat je veel zult huilen

in je slaap

jij zegt dat je voortaan je huid verkoopt

zelfs leg je op het duin servetten

jij zegt dat je de dood kunt laten bewegen in staarten

je mompelt dat je nooit kunt lopen over een rivier

zelfs red je geen twee zeeën tegelijk

dat red je niet welnee

Kalenderwegspringmaand.

Kind nog kraai

Heb je niets omvast te houden

Een rillerig ophalen van je schouder is je lichaamstaal

En wanneer kinderen

Uitbundig amok maken in je stadsportaal

Jaag jij ze van je territorium met een sokophouder

Vogelverschrikker schreeuwen ze door de brievenbus

Hèee , binnen woont het ijskonijn

Het is niet goed zoals zij oordelen

Ten eerste ben jij veel te warm om ooit een schepsel

Van ijs te kunnen worden

Ten tweede voel jij te veel

En dat doet pijn

Vandaag heb je bedacht

Van de kalender af te springen

Een merel wil je nog horen

Bijna Mahler het is raar

Je waant je al in de voering

Van grootmama`s verwaaide haren

Binnen staan cognac en pillen klaar

Het niet meer hebben van jou.

Geen plek zonder verhalen

Onze namen zijn bij wijze van het spreken

Nog nat van vingerverf

En dan de bomen waarop een naam

Nooit zal bederven

Een jaden gedenkplaat jou en mij

Natuur dat ons in leven houdt.

Na jou niets meer punt

Geen altaar om nog aan te bidden

Een middenleven zonde zangseizoen

Zonder begrijpen waarom de vergiftigde woorden

Nu zo mooi en stralend de slechte ogen opendoen

Na jou niets meer punt.

Maar ik heb je nog, komma

Zachthaar van grijs

Ik loens een beetje, weet je

Dan staan daar twee van jouw

Haven van Oudeschild.

Marine geur van teer en hout

Onmedicinaal aroma van een leven

Een vissersvrouw bolt in haar blauwe katoen

En onder de navel blaast het ongeduldig kind op komst

Baldadig speekselbellen

De Oudeschilder vloot van groenzwart spoedigt

zich naar huis.

Een kotter deo volente genaamd

Koerst naar de vaginale haven

Het baren zal wel haast begonnen zijn

Naar de klote.

Uitgegraven route

waar de roes zich laaft

waar de havenkade lekt

waar de vis van pijn

waardeloos kompas

kompaan van de stilte

kemphaan schreeuw naar hen

gil het geile woord

rouwrand van de pink

kleiner nog dan klein

zou het vroeger zijn

atlas in het gras

waar de leegte huilt

waardeliefde niet

zonder oogjeslach

prietpraat ouwehoer

iemand had een broer

hahaha de vloer

waar je eerder lag

viel je van je zuil

opgeruimd jouw vuil

het wordt een vrije dag

gratis thee en cake

laten we vroeger varen

het wordt een toffe party

we nemen hahaha

we nemen hihaho

we nemen in

we nemen

jij

bent

hier

nooit

geweest.

Soms.

Maandagen. Dag van volstrekte onschuld.
Boodschappen, het hart vol op de linkerplek

Dinsdagen en ergens mist wat hagelslag.
Deuren open, de venter bezoekt dit dorp.

Woensdag. Gehaktvlees van onreine dieren
tevens biduur voor het vee.

Donderdag zal ik je komen halen
op een schip van zure appelen en klokgelui.

Vrijdag. Een pas gewassen dekbed wacht je op.
Ik begin een geheel te vormen van dit uur.

Zaterdag. Na grabbelvingeren in tweedehands.
Ik voel in tule, oud katoen, je zocht ook blauw.

Zondag. Waarom zou iets worden verzwegen.
Ik wil een naam van jou waar nog geen dag voor is.

Huis en Welnee.

Huis

mijn vader is de erfhond die vloekt

de droge vlindercake die wit versneden wordt

mijn vader is het lijk waarop de maden vliegen

de vleugels later in de smalle kist

wij dochters wij lopen de hakjes kaal tak-tak

gelijk als winterpaardjes hunkerend naar de stal

waar ramen missen

mijn vader laat achter zijn droge oog

duizenden sterren vallen die wij niet zien

ik bekijk het zo – hij wordt door Goden opgevangen

maar als zijn lichaam rolt dan heb ik geen gewicht

en als hij in de koude grond tot beendervoer bevriest

blijf ik achter met geen gram alleen maar worden de dagen zwanger

blijf ik achter.

Welnee

jij zegt dat de paling je vertrouwt

dat straks bij het zijwaarts trekken van de vellen

je er niet meer onderuit zal kunnen

maar dat je veel zult huilen

in je slaap

jij zegt dat je voortaan je huid verkoopt

zelfs leg je op het duin servetten

jij zegt dat je de dood kunt laten bewegen in staarten

je mompelt dat je nooit kunt lopen over een rivier

zelfs red je geen twee zeeën tegelijk

dat red je niet welnee

Spijkerschrift

 Ik kan er niet omheen

dat er na jou geen  God gelijk is aan een gelijkenis

dat je zo veel nog te zeggen hebt

zoals vloeken alsof vermoorden

verbonden is met dat ene juist dat woord

zoals ronden aan elkaar verspillen

zonden optellen waar de ene hoofdzonde toch niet te maken heeft

met afgunst of wat er stond

er was nog meer

want verder dan dat kan ik niet kijken

ik zie twee spiegelbeelden elkander steeds maar vergelijken

zie ik waanzin staan

Skeeuwgat.

 Moeder dopt de bone groen

en zwit so soet dat

ik so van skreeuwe moet

en ik weet wir ik naar toe wil gaan

dur is een skreeuwgat

met de nagels uuthold

wir mien rivier stroomt

die ik somar maakte

op een seumerdag

mien kat lag onder de

skaduw van een Daf

en dir is het eerste zout

wat je niet ken sien

beskreve.

Zonebrillen

Zeg ons dochters niet hoe wij moeten lopen

dat er onder zusjes rok een knoopje mist

we zitten niet in een parade van veel flessen

de klanken kleven wit aan liefde die er leeft

niemand heeft glimlachrozen op

zo noodzakelijk is de dood

het laatste masker na het grijnzen

voor wie geluk niet wil is er geen groei

daarna kan zonlicht desnoods wennen

aan alle lieden die de oud of nieuwe

zonebrillen opzij hebben gelegd.

Neeltje.

Als mamma huilt kan ik mezelf

wel tegen klippen werpen

en dan denken. Ze is doof.

Maar ik weet zo goed dat ze

eigenlijk heel ondeugend is

dat ze roddelt heel gezellig

over wie er op Skil de grond in wil

Zo zegt ze het het ook. En we maken

haar blij. We willen nog niet in de

ratio van een eerste rij staan

eigenlijk zijn we vrijwel niets....

we zijn wat malle duikelkuikens

op een eenzame vlucht.

Wat natte straten dromen.

Is op verregend geld gebouwd

en in de schaduw scheen een scheem

zonnegoud, jongens dronken daar hun blos

weg,ver weg van alle dagen

waar al het verlegene nog op moest vallen

mijn natte dromen bleven op straten wachten

ik heb mijn tijd verdaan met wat de stenen

gevonden zouden hebben het is niets

dan kussen of vergeten of kussen

jouw alleen vergeten te kussen

wat natte dromen hopen is dat iedereen en

niemand zal zich aan hen bezeren zal.

Misbruik.

Dagboek, overzet, onbezonnenheid

mokkaijs, meteoor, megabyten in je oor

nageboorte toen ik je vertelde hoe hij was

muizenval, moustachesteppekoning Mm On BaH

uit het kennisland Tumba

die zoveel in mij versneden had

natuurbos van vrouw

zonder peperboom

het spijt me

percussiehamers in mijn hoofd

onder de tamtam van jouw lid

moet me nu iets te binnen schieten

een klodder zaad

een schoolmelkspoor.

Ontbinding.

Warme handen zwijgen nu.

Koud zal liefde wel het hoofd aanwijzen

Een kind zegt liedjes op

Een kind zingt kusjes op de kist

De honden grommen

Zwartgeleden kringen

vermengen zich met zweet

en dan straks komt die meneer

Datums van vrienden van bestaan ze nog

Naar huis gaan is een borrel op

Inprenten hoe ooit die lach

die hand die mond het woord uitdeed.

Sollicitatievoer

Kan heel goed tijpen ook

verder ben ik snel in liegen

mijn rijbewijs heb ik in twee rondes gehaald

en ik eet heel graag duif met prei

mijn kat heet Jansje Afwasteiltje

enne enne ze is al drie

ik ben gevallen op mijn knie

toen mijn tante net een drieling had

maar in dat jaar haalde ik ook dat diplomaatje

waar U op te wachten zat. Hij heette Bart

Hij werkte op de ambassade van stil nou moeder

Ik wacht op Uw toegenegen antwoord

verder heb ik geen plannen. Die pushup behaas

van Honkenmuller lijken me wel wat.

Primavera

Vier zusters
ademen dronken de lucht in
van het narcissenveld
krakerige ramen worden heropend
de noordenwind slaat met zijn blote handen
oude geuren uit het ondergoed.

Boreas bezit een voorliefde voor naakt
maakt tepelhoven stijf tot kleine witte bergen
met damesnagels kras ik landen in die huid.

In de lente wordt er diep
en heftig gesnoven
wij ruiken elkanders menstruatievocht
ook vrouwelijk zweet komt
uit oksels los waar de madelieven
bloeien op de bleek.

Karin van Jut.

De kop naar God

De panty tweescheur

De lauwe pis ontbonden

De haren klit

De nagels rauw

Mijn vrouw

Mijn echooooooooo ik

Dit bladderflodder schilderij

Jij bent een losse noot in dood decor

Okay okay my dearest dandy

Je doek valt af

De kop kapot

De broek verkleurd

De haren als bij dat akelige poppie

Mijn clowneske melacholieke bedelaar

Koele stille ogen legde u in mijn blik

Waarom ben ik de reiger van dit graf?

Test

Terug. Desnoods met zwembandje.
Dit keer ga ik voor je liggen zee
biddend zingen hoe ik adem uit je haal
zonder mijn systemen te verliezen.

Wildvreemd dan. Ten doop gehouden in je sop
dat het niet uitmaakt of ik blank of wit ben
dat het niet uitmaakt voor de bodem van mijn grond.

Geef me aan het reine, zee van zee, in zee
tot de dag van een schip schuift en
weerbarstige matrozen vertrekken in hartverscheurend blauw.

Enne.

IK kan je blokkeren weet je dat
dat ze je praatjes niet meer kopen
dat je niet meer in de aanbiedingen bent
dat ze je.

ik kan je blokkeren weet je dat
ze hebben je gezien bij de Blokker
je was zo
en je was zo
en je was zo er aan toe zeg maar 
en je was zo verschrikkelijk zo enne. 

In Aphrodite

Ik ruw je aan tot een opaal

uit mijn borsten groeien de lianen

je voegt je in mijn bekken. Kwijlt.

Dit doet zij met ons.

Het is het drinken van absint

het is het stervend terras van Van Gogh

het is een fragment uit een moment.

Wie daar niet ooit een keer wil wonen

is een half mens

misschien nog wel minder dan een half mens

maar daarom niet minder sympathiek.

Berichten uit de inrichting.

Het ergste is gebeurd

je kwam een doodverlegen jongen tegen

hij reed je rond in zijn zilveren mercedesvisje

daarna gingen jullie kerstbomen tellen

binnen de kortste keren was je een gevierde ster binnen je slotgracht

je kreeg een vrij grote bek vond jezelf

je ging veertig sigaretten per dag roken

koken deed je niet meer

je poezen kregen de negenmaanden koortsen

je planten verdroogden in de potten

op een magische dag in maart

nam je twee eetlepels paprikapoeder

je doodverlegen vriendje

zocht je nooit meer op in de inrichting

waar je woonde tussen klapdeuren en fietsrekken

het spookte bij je thuis

Gift

Zij heeft een moeder zonder voet

een vader die zijn mond verpakt

in heftig drinken zodat het peil niet zakt

de kamer wordt er warmer van.

Ze heeft een hond die aan de tepel ligt

rondom haar borst als een gedicht

maar beiden weten dat dit zo niet moet

ze trekt hem weg waar ze zo bang voor was:

dat ze zijn naam zou gaan verliezen in het lentegras

ze heeft de kuisheid voor het kind bewaard

dat lange nachten schrijft bij de gedroomde haard.

Eilandkinderen

Ze ruiken naar onweer

weten hoe bloedsiroop wordt aangelengd

meisjes kennen hoge toppen, diepe dalen

jongens halen vocht uit droesem

beide seksen hebben de kuikendief ontmoet

onthouden hoe angst van hazen peper maakt

dat er na het niezen niet wordt nagehuild

hagel soms vergeleken wordt met suiker

dik broodbeleg dat op daken daalt

rabarberstengels zijn met bananen zoeter

hoe je regen in de grond stopt

wortels liggen dieper

weinig aan hen toe te voegen

zo stappen ze aan boord

hun voeten moeten voelen

dat taal universeel is

taal is het woord van fluitschepen

in de snavel van de wind.

Uit de kronieken van een katje.

Ik die de tijd aanbied aan de dierenarts
hij is zo lief maar ik ben dronken
jij die in mijn kop kruipt, ik ben een vod
jouw waardigheid moet mij behoeden
ik heb ons noodlot voor je uitgefilterd
ik bezit gewoon geen knop
om je tot rust te kunnen manen op mijn radio

dit moment heb ik gerepeteerd
en nu dat dààr is ga ik verkeerd
en onderdanig met je om

je lijf is krom en ik ben je cipier
geef mij de sleutels van een kast vol drank
mijn kattenkind
mijn liefdesdier.

Totem

Mijn vader repareert de winterhuiden
ons kamp ligt opgeslagen op een dierenkerkhof
des nachts rennen lichte hoefjes door het rendierbos
de heilige thee wordt in de avonden gedronken

de blauwe koude zal hier sterven
elke sneeuwvlok maant het voorjaar aan te komen
als lantaarns openen zich de bomen
het is het breekbaar groen dat huiverend ontwaakt.

Cancer.

Blauwe vogels schetteren om de wind
in een licht transparante luchtthermiek
eergisteren was ik zes maanden ziek
de witte hal zat vol met vrouwen

en steeds had ik het besef van voelen
de zieke plek werd hard aangepakt
de cellen zaten vol met wijn
lieveling hoe kon het toch zo moeilijk zijn
om niet meer op een antwoord te vertrouwen

vijf jaren wachten is levenslang
en ook de eilandheimwee sloeg weer toe
God ontneem me dat gevaar
er is geen baby en geen ooievaar

ik mag alleen een beeld aanschouwen.

Elf in wording

Meisje wil niet meer met mensje
ze wil een puber zijn een elf
de rode maillot heeft ze al aangekocht
ze droomt over natuur en een witte nachtjapon.

Ze heeft gestameld toen het ongeveer begon
ze was pas vijf,  ze liep in de stad
waar de klaproos klappertandend stond
ze bracht haar liefde en bracht haar in een vaas.

Nu kan ze vijftien talen spreken
en spreekt met haar katten op de deken.

Ze is geen mensje meer en trilt helaas
het in wording zijn duurt nu al weken.

Mandeladag.

Toen je terugkwam van zee

dansten tantes op tafel

met roomwitte navels

was ons varken verwerkt

in de worst en het hop

hing als bellen te drogen

die dag proefde ik aan je vingers

hoe Zuid-Afrika voelde

hoe de kinderen stonken

hoe de spreeuwen daar jokten

hoe de aarde daar schreeuwde

hoe de stranden vervuilden

hoe de rooibossen huilden

en ik sloop naar bed

met Kathrien van Geluk

en Donaldje Duck

dit was het donker

hier kon je je schamen

hier lag rag op de ramen

en God moest mij horen

hij had smeer in zijn oren

de wind zou het zeggen

aan een vuurvliegje snel

aan de man in de cel

die prinsenbloed had

en wittebrood at.

Oma.

Ik verf jou,mijn vroegervrouw

op ons boerenerf met het roodwitblauw

van een lichte dag en de vlag in top

`k zet de roos in knop op je lentejurk

dan doop ik de kwast in erwtengroen

laat je bloeien doen

waar de vislijn hangt

staat jouw schaduw daar

die er niet meer is

maar die ik maken kan

met een natte kwast

en wat materiaal

naast mijn elfenpop

en de lineaal.

Schreeuw

 
Oh malle mussen op het dak
jullie vielen vast voor mij
of wilden die zinderende snavels mij iets zeggen
ren deze zomer uit zo hard je valt

ik kocht twee waterpistolen
om mijn oude liefde te vermoorden
soms wil dat lukken
soms ook niet
de schietpartij is uitgebleven
mijn dode arm werpt weer een nieuwe vlag

morgen komt de zuster vragen of ik wat drinken wil
ik wens een gil in een geel glas
een therapie moet mij genezen
op mijn schoolbord kan ik alles kwijt
ik wens een gil uit een stuk krijt.

Ora et Labora.

Huis en haard verkocht

appels zongedroogd verplaatst

de poes nu keurig in haar mandje zo

zwaai ommezwaai dit vroeger na

met vlag en wimpel slaag je

vroeger was vroeger ach genoeg

jezelf te zien met stomheid weggedragen

bleek en vuil van de verlaten kroeg

jezelf weer zien,zo nee, zo naakt

wees niet meer van vroeger oh

ga weg vermaan je en verman je

verkoop je huis

liefkoos je haard

schil nieuwe appels

verman je

bak een taart.

Eilandkinderen.

Ze ruiken naar onweer

weten hoe bloedsiroop wordt aangelengd

meisjes kennen hoge toppen,diepe dalen

jongens halen vocht uit droesem

beide sexen hebben de kuikendief ontmoet

onthouden hoe angst van hazen peper maakt

dat er na het niezen niet wordt nagehuild

hagel soms vergeleken is met suiker

dik broodbeleg dat op daken daalt

rabarberstengels zijn met bananen zoeter

hoe je regen in de grond stopt

wortels liggen dieper

weinig aan hen toe te voegen

zo stappen ze aan boord

moeten hun voeten voelen

dat taal universeel is

het woord van fluitschepen

uit de snavel van de wind.

November

Soms zie ik hem fietsen

zijn ogen zijn grijs

daar gaat hij langs het biddend riet

Soms denk ik dat november bestaan kan in een man.

Taxus.

`t werd eerder winter lief

je ging om mij te vinden

je jas hing wachtend op de reis

je haar stond in vierkanten uit

`t werd eerder winter zonneklaar

je linkerhand bleef zomaar bloeden

je ziel blies op van kille woede

want wat je vond was niet meer daar.

Elf november - Sint Maarten

Je was twaalf en uit een oranje bol

mocht je een paar ogen snijden

de neus verminken

en van de mond

maakte je een afgrijselijke lach

achter drie tanden giechelde een theelichtje.

Je was twaalf en verdwaalde

(het kleine lampje in de bol ook ook)

poink poink trommelden je laarzen

het trottoir was bezaaid met versnaperingen

vele wikkels voelden zich zonder lijf en rilden

Je was twaalf, je verloor je sigaretten

je was net ongesteld geworden

één borst was zo groot als een pompoen

er groeiden haren tussen je benen

je zou er morgen iets onmiddellijks mee doen

je was twaalf.

Zomeroffer.

Salie zal er branden

hier ook, hier ook

ons samenvattende liefste

wie er ook is

waar rook wordt vuur

bewierook mij.

Vallei van vroeger

De rug van mijn vallei is oud

voornamelijk gevuld door twijfel

een tatoeage waarin ik wijsheid mis

op de polsslagader van mijn tijd

kan ik een naam verminderen

of meer niet denken aan.

Maar elke voetstap waarbij ik

niet moe begin te worden zegt me

niet hetzelfde van ik wil terug.

Dat je van een stad kunt houden

waar je nooit was dat wist ik niet

als je behekst bent door papaver

pak je je rugzak in en laat het vroeger

vallen als een minnaar die onaardig voor je was.

Je verscheurt zijn pasfoto omdat

juist hij dat ernstig ook zou willen.

De ontdekking van Joop Raas.

Joop werd op veertigjarige leeftijd gezien
Nadat zijn briefjes aangetroffen waren bij
een weezee.Joop was spiegies spasties.
Spiegies spasties.........
Zo gleed hij des avonds uit over de gele vla.
Hij was opeens enorm van klutsen kwijtgeraakt.
Tot aan het moment dat hij kleuren begon te zien
en grote bloemen kwijlde.

De man van twaalf jaar.

die man van twaalf jaar

daar wil je oud mee worden

en ook hoop je dat hij borden breekt

zo koop je het geluk

de man van twaalf jaar

speelt en dan het liefst met treinen

praat met het speelgoed

wanneer nacht de kern in de op springen staande gloeilamp is

je bent niet langer bang

voor de vingerwijzing

in de gebarsten klok

de man van twaalf jaar

strijkt met de hand

zeer zachtjes naast het raam

schrijft liefjes nog tot morgen

tot het dan sussust in je hoofd

dat zo veel denken moet

dat zo veel dagen denken laat

After all.

De invitatie kwam van ongeleide teugels,
ik was er zelf bij, bont en dwalerig,
een strandfeest waar het stuift
tegen de klippen in een kop
kan er heftig worden doorgezopen
dacht ik aan Dante

Thuis wacht spekvet, boerensnert,
van het oranje in een stoeltje word ik wit
orgastisch was het gedrag dat ik mezelf gaf
met een vette mond de patatjongens uit de randstad
Van dit dorp nemen ja zoiets

Bah ik word misselijk
pluk de nacht opnieuw ja
versier de natte geile nacht opnieuw
ouder geworden wellicht als bonus nog.

Dahlia

Een zondagmiddag

die zich praten laat.

Wij gaven de dingen een naam.

Gele bloem werd dahlia

in een boerenhof,

waar de zondag nog

ontvangen wordt

in het geharkte grint

van zaterdag.

(Literaire Tuinscheurkalender 2009, uitgeverij Contact)

Betovering.

Betovering

Circe geselt haar, ze wordt besproken

in een team van hansworsten die

de dag begrijpen. Zij eet slaap...

De honger haalt het uit haar hielen

ze wandelt.

En Insomnia houdt een feest

Ze zit hier vast van binnen

Mijn ziel zegt haar niet veel

psychologiestudenten lachen

Jan Bolder walst de gangen door

hij wil met Olga Lowina in het koren

Ik zie hem muntjes werpen in de telefoon

Terug op zaal zit tafel twee

en eet de aal nog levend

mijn kind ik zet je bord op Marie La Bain

en als je water zou zijn

droeg ik je naar zee

maar ik weet ook niet beter.

Beeld.

Zeven rozijnen op een pannenkoek.Naast me reist een vastbesloten zee

Op de laatste boot van half tien zit jij. Je bent mijn alles en mijn omega

de laatste boei, de zandbank onder jouw oksel blijkt stabiel.

Daar bouw ik rustig aan ons onbewoonde thuis. Zo stil. Het koffiekopje

hebben we leeggedronken. In het restschuim vormt zich een toekomst

ik bewaar graag de illusie dat jij de juiste bent.

ik kan je nog niet helder zien

de hele hele lange tijd tast ik ons af.

Badplaats tegenstelling

Nee, dit is geen kinderdroom
ze komen in een onmogelijke zomer
naar de badplaats die zo vaak beschreven is
volkomen wit Klimt wisselbaden pluche
smetteloos en leeg de winter die daar niets te zoeken heeft

Nee, er was geen welkomstrommel
iedereen zat achter de gordijnen
stiekem kijken ja terugfluisteren is Hoog
het voldoet aan alle eisen
en er is geen tong

Nee, je kunt je huis heus voorstellen
aan een vreemde die alles is vergeten
zelfs cultureler als hij over is gewaaid
hij weet niets meer toch
dat is normaal

Nee, laat ze maar komen jongens
We wennen wel aan al die zwarte kippen
We willen er heus wel iets aan doen.

Asielaanvraag

Ze kwamen met bussen tegelijk

In een donkere novembermaand

Met op de velden stoppels

Pijpenstelen regende de beslagen ramen

Mina bezoekt mij dikwijls

Nu met gekorte haren

En een piercing in haar lippen

Lacht ze oh mooie zomer

Twee liederen uit haar mond

In keelklanken heb ik haar uitgelegd

Toen ze gierde zo doe je nog de vogels na

Ik zei ahum en focuste me op een tulpenbol

Je krijgt zilver riep ze

Haar gouden echo

schaatst als dun ijs op mijn netvlies

ik verlies dit nooit heb ik begrepen

al worden mijn haren langzaam grijzer

een kind met een hoge paardenstaart

is gelukkig uit de winterstallen uitgebroken

demonen bewonen haar Kaboel.

Ali.

Is  goed bezig vandaag

Kijk hij werkt op het land

Met die dweil in dat tempo

Poetst hij de uien

Geen tijden voor huilen

Die kleine stad onder de bom

Was een vogelstek

Geen tijden voor slapen

Alles is zo begonnen

Waar de geit en de kameelspin sliepen

Is niet van ons

Allah bedien mij met morfine

dompel de druiven

bet de olie

het isse allemaal aan jou

been voor been ga ik de warmte uit

hand voor hand verlies ik mijn vloer.

Oktjabrina.

Als je uit Kiev komt weet ik nog je naam

Tussen de ranja lessen leerde ik je wat een dooier was

Je klapte dicht. Ik splitste een ei. En Oetker ging de koelkast in

Bibberend at je van je stukje. De reis was lang

De baby had de hele tijd gebruld

In een verzwakt moment heb je je kind geslagen

dat is wat je dwarszit vroeg ik en je brak

de kers kwam terecht op de grond

ik gaf haar de pit. Pimpelmezen komen

altijd goed terecht zei ik. Zelf heet ik Dahlia

We gaan het uitstekend met elkaar vinden.

Strategie

Wij praten weer mijn oprechte allerliefste

de vreugdevolle herontkenning doet ons beiden goed

want in ons donkerrode bloed spijkeren

zich tot volle tevredenheid schrijnende letters

acca de dabra twee tickets naar dat reisje

bij de lottoboer gekocht. Je verdient eigenlijk de rotste kogel

ach mei waarom moesten wij zo verschrikkelijk heftig bloeien

waar jij je billen brandde staat nu een stevig stuk natuur

het vuur van ons barbecue lispelt vonken van beleg

we praten weer maar

na mei ben jij.

Maart/ fietsliedje

Maartse tranen zijn driftig als het ze beperkt weg te rennen

puberhanden pellen tulpen dood

bloosde ik jaren terug

dan was de borderliner in mezelf

verplaatst naar windkracht negen

zoveel gereisd en alles meegemaakt

het beste van het beste gevreten

drie wratten laten amputeren

puree gestampt. En altijd altijd altijd mis

ik nog de fiets waarop ik me naar Bolbeevee verplaatste

de regens zeiknat door

of door hoge zebrabanen

van witte zwarte lange brede voorjaarsmist

de dunne sterkgespierde adem in

je handen sneller dan je poten konden

de laatste rode kop

de blootste ronde.

Juni

   

Het koren vliegt zonder een leugen verder voort
langs schaduwloze torens wil ik vogelen
Phoca Vitulina in het wateroppervlak
Pica Pica pikt mijn draaienmaare mare

Zou ik verloren zijn dan heb ik nog een tehuis
Onder mijn vleugels vind jij altijd die beschutting zeg,

Mogen we muggen vangen, leg ze weer naar buiten
Als stofjes kunnen steken liefste
Deel dan vanavond onze eerste kus.

Gedachte

Steden worden gebundeld door feromonen

steden braden in de bedrading van een zon

steden betoveren zichzelve

steden waaronder mijn oude nachtmot Rotterdam

slaap de slaap der wijze slapen

slaap de onrust uit de onbekende dag

slaap voor wat je niet wenste te horen

slaap de oren uit je kussenrug

sloop dat tragisch hopeloze

loop morgen naar vandaag

loop en laat alle antwoorden

vraag goede mensen alles

vraag kwade mensen alleen

het allermooiste.

Probeer. Meer heeft zichzelf niet nodig

geef een goed oog door

voorzie het

breder

nog met blij.

Januari

Januari beleef ik in mijn nieuwe Friese washand

of ik zie een luchtig slagroommeisje

a capella schaatsen

dit is de eerste maan

onder de vijver lacht de sneeuw

zoveel mogelijk zal ik trachten

om heel warm van jou te mogen worden.

Streel mijn koude. Dat is zo mooi te vroeg.

Februari.

Hazen slapen in een bocht

Na een cyclus richt het verkouden gras zich op

Het gebaande moest zich bedwingen

Onder het humus schikt zich een fijnmazig wortelbed

Verkleumde kinderen blazen bellen

In zakdoeken ligt adem van verlies

Het zout pekelt gepiekte paden

Een laatste kies wordt weggeduwd

Zullen we verder schuddebuiken

En de ijspop nog niet laten lekken

In dat arme hart zou je een sneeuwklok kunnen laten luiden wow

Zoveel warmte wacht op een vervolgzin

Een verliefde lente uit zich niet zo snel

Eigenlijk wil het ons anders uitleggen, nog niet, nog niet

Dit huis waar ik mocht aarden was al lange tijd te kil.