Mijn vader repareert de winterhuiden
ons kamp ligt opgeslagen op een dierenkerkhof
des nachts rennen lichte hoefjes door het rendierbos
de heilige thee wordt in de avonden gedronken
de blauwe koude zal hier sterven
elke sneeuwvlok maant het voorjaar aan te komen
als lantaarns openen zich de bomen
het is het breekbaar groen dat huiverend ontwaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten