Zeven rozijnen op
een pannenkoek.Naast me reist een vastbesloten zee
Op de laatste boot
van half tien zit jij. Je bent mijn alles en mijn omega
de laatste boei, de
zandbank onder jouw oksel blijkt stabiel.
Daar bouw ik rustig
aan ons onbewoonde thuis. Zo stil. Het koffiekopje
hebben we
leeggedronken. In het restschuim vormt zich een toekomst
ik bewaar graag de
illusie dat jij de juiste bent.
ik kan je nog niet
helder zien
de hele hele lange tijd tast ik ons af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten