die man van twaalf
jaar
daar wil je oud mee
worden
en ook hoop je dat
hij borden breekt
zo koop je het geluk
de man van twaalf
jaar
speelt en dan het
liefst met treinen
praat met het
speelgoed
wanneer nacht de
kern in de op springen staande gloeilamp is
je bent niet langer
bang
voor de
vingerwijzing
in de gebarsten klok
de man van twaalf
jaar
strijkt met de hand
zeer zachtjes naast
het raam
schrijft liefjes nog
tot morgen
tot het dan sussust
in je hoofd
dat zo veel denken
moet
dat zo veel dagen
denken laat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten