Maartse tranen zijn driftig als het ze beperkt weg te rennen
puberhanden pellen tulpen dood
bloosde ik jaren terug
dan was de borderliner in mezelf
verplaatst naar windkracht negen
zoveel gereisd en alles meegemaakt
het beste van het beste gevreten
drie wratten laten amputeren
puree gestampt. En altijd altijd altijd mis
ik nog de fiets waarop ik me naar Bolbeevee verplaatste
de regens zeiknat door
of door hoge zebrabanen
van witte zwarte lange brede voorjaarsmist
de dunne sterkgespierde adem in
je handen sneller dan je poten konden
de laatste rode kop
de blootste ronde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten