Dit keer ga ik voor je liggen zee
biddend zingen hoe ik adem uit je haal
zonder mijn systemen te verliezen.
Wildvreemd dan. Ten doop gehouden in je sop
dat het niet uitmaakt of ik blank of wit ben
dat het niet uitmaakt voor de bodem van mijn grond.
Geef me aan het reine, zee van zee, in zee
tot de dag van een schip schuift en
weerbarstige matrozen vertrekken in hartverscheurend blauw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten