Zelfs onze lakens zijn niet koud gebleven
wij blijven bij elkaar door dun en dik
jij klemt je kaken niet zo raar
ik dans weer op maneschijn en zonne-ogen
Een koude tijd is opgedroogd
in de bladeren van verlangen
bleven wij hangen op de laatste tak
Jij was niet rijk en ik was ahh zo zwak
we zouden bedelaars geworden zijn
zonder de coctail van brutale wijn en
suikerzoete slangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten