De rug van mijn vallei is oud
voornamelijk gevuld door twijfel
een tatoeage waarin
ik wijsheid mis
op de polsslagader
van mijn tijd
kan ik een naam
verminderen
of meer niet denken
aan.
Maar elke voetstap
waarbij ik
niet moe begin te
worden zegt me
niet hetzelfde van
ik wil terug.
Dat je van een stad
kunt houden
waar je nooit was
dat wist ik niet
als je behekst bent
door papaver
pak je je rugzak in
en laat het vroeger
vallen als een
minnaar die onaardig voor je was.
Je verscheurt zijn
pasfoto omdat
juist hij dat
ernstig ook zou willen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten