Ubie bleef thuis toen Iboe kwam.
De orkaan kwam aan land met wind en regenvlagen.
Het werd tijd, Ubie begon te bidden,
God kwam in het huis en ving de eerste klappen op.
Ze aten chocolade en beefden van de angst
maar God was hier het langst
en wilde helemaal niet buigen.
En hóór de takken werden stil,
de spinnen begonnen weer te rennen,
de katten waren niet meer bang.
Het klusje was geklaard;
Iboe trok zichzelf terug
en ging wat verder mokken.
Niemand is vertrokken,
het kleine stadje werd een bedevaartsplaats.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten