Hazen slapen in een
bocht
Na een cyclus richt
het verkouden gras zich op
Het gebaande moest
zich bedwingen
Onder het humus
schikt zich een fijnmazig wortelbed
Verkleumde kinderen
blazen bellen
In zakdoeken ligt
adem van verlies
Het zout pekelt
gepiekte paden
Een laatste kies
wordt weggeduwd
Zullen we verder
schuddebuiken
En de ijspop nog
niet laten lekken
In dat arme hart zou
je een sneeuwklok kunnen laten luiden wow
Zoveel warmte wacht
op een vervolgzin
Een verliefde lente
uit zich niet zo snel
Eigenlijk wil het
ons anders uitleggen, nog niet, nog niet
Dit huis waar ik
mocht aarden was al lange tijd te kil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten